Przejdź do głównej zawartości

Naczynia do wznoszenia trunków w Gruzji


 W Gruzji używa się do picia kieliszków, ale są też specjalne, dodatkowe naczynia, z których można pić. Są to między innymi: róg (kantsi)[1],Dokhi,  piala[2] wiele innych specjalnych, raz kunsztownych, raz śmiesznych  naczyń. Można pić ze wszystkiego, np. z kobiecego buta. 
Róg (kantsi)

(Piala)

(Dokhi)

Kwewri

Kwewri czyli specjalne naczynie na wino, które zakopane głęboko w ziemi służą do przechowywania i naturalnej produkcji wina. Na terenach Gruzji są one tak stare, że to nawet Włosi zapożyczyli je na swoje ziemie. Samo kwewri jest najbardziej idealnym naczyniem na wino – utrzymuje optymalną temperaturę, pozwala na swobodne filtrowanie, nie zmienia zapachu i smaku wina[1]. Po wyprodukowaniu wina, wino jest z niego wydobywane za pomocą specjalnych  do tego przeznaczonych narzędzi. Potem Kwewri jest myte i gotowe na produkcję kolejnego trunku. Czyszczenie odgrywa bardzo ważną rolę, niedbale umyte pogarsza jakość wina, dlatego też zajmują się tym właściwe osoby.  Do tego celu używa się narzędzia gałązek myszopłochu, dziurawca lub natki  pietruszki[2].  Ważnym jest by osoby czyszczące Kwewri nie przebywały w jego środku dłużej niż  kilkadziesiąt minut, ponieważ stężenie alkoholowe jest tam tak duże, że nie potrzeba pić wina by się upić.   Kwewri jest stałym elementem Marani, nawet jeśli rodziny nie było stać na wybudowanie wyjątkowego „domu wina”, lub zagospodarowania pokoju na ten cel, musiało znaleźć się chociaż specjalne wydzielone miejsce na kwewri. 
W Gruzji istnieje wyjątkowe kwewri, noszące nazwę Zetasze (dosłowne tłumaczenie to czerwone wino używane podczas Eucharystii), niestety nie zachowały się do dziś informacje jak powstały pierwsze Zetasze, i jaka była ich idea. Jest to tak niezwykłe naczynie, że nie każdy go posiada tylko niektóre rodziny i cerkwie. Ma ono w sobie coś magicznego, jeśli dobrze się nim opiekujesz, ono też odpłaci się szczęściem dla Ciebie i Twojej rodziny, jeśli źle odpłaci tym samym – chorobami, nieszczęściami. Ma też moc uzdrawiania oraz charakter sakralny, można przy nim odprawiać modły.  Nie może ono być w Marani, ze względu na anielskich opiekunów, musi być na wolnym powietrzu, jest mniejsze niż standardowe kwewri i jest przypisane konkretnej rodzinie, która musi o nie dbać już do końca istnienia rodu,  ma niezwykle cudowne właściwości, istnieją opowieści ludzi o pomnażaniu się wina w Zedasze.

© Opracowanie własne 

G. Kobakhidze


[1] Barisashvili Giorgi, Tradycyjny sposób czyszczenia Kwewry w Gruzji, „24 saati” z 12.02.12, Tbilisi 2012.
[2] Ibidem.

[1] Z rogiem wiąże się powiedzenie, jeśli nie możesz pić nie pij, nie zmuszamy, tylko odstaw róg, wiadomo, że nie jest to możliwe zrobić tak, aby nie wylać wówczas wina.
[2] Wykonana z tego samego tworzywa co  kwewri służy tez do wznoszenia szczególnych toastów – za miłość, musi mieć wówczas przytwierdzoną zapaloną świecę, i w taki sposób można z niej pić.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Śmieszne toasty/antytoasty w Gruzji

Gruzja jest słynna z toastów, wznosi się je za każdym razem pijąc wino. Oprócz tradycyjnych toastów, spotyka się  także tzw. antytoasty, czyli toasty odwrotne (przekorne), które towarzyszą  wyjątkowym sytuacjom. Wówczas gdy toast wznosi się piwem, dozwolone są wtedy żarty, anegdoty. W Gruzji jako w kraju kultury wina, nie powinno wznosić się i wygłaszać toastu pijąc piwo,  przy ważnych okazjach też nie pije się piwa.   Jest jednak kilka regionów w Gruzji (górskie tereny) na przykład Chewsuretia, Tuszetia itp. gdzie wznosi się toast piwem (są tereny gdzie nie rosną winogrona). Niedawno, gruziński Patriarcha Ilia II ogłosił, że toasty piwem są też "dozwolone", ale tradycja antytoastów do dzisiaj pozostała.   Oto przykłady tego typu toastów:  Toast za osobę, która sprzeda swoją nerkę i dzięki temu będzie mogła wspaniale bawić się w restauracji! Toast za osobę, która będzie próbowała ustrzelić króliczka i z...

Gruzińskie alfabety

Alfabet gruziński uważany jest za jeden z 14 najbardziej oryginalnych (podstawowych) alfabetów na świecie. W rozwoju pisma gruzińskiego wyróżnia się dwa główne okresy: starogruziński do XI wieku oraz nowogruziński od XII wieku. Do starogruzińskiego okresu zalicza się alfabety asomtawruli i nuschuri, do nowogruzińskiego alfabet mchedruli. Alfabet gruziński rozwijał się w trzech etapach, dlatego pismo z każdego etapu znane jest pod inną nazwą. Mimo różnicy wizualnej, nowogruziński ukształtował się na bazie starogruzińskiego. Źródło: opracowanie własne na podstawie: T. Mczedlidze, Asomtawruli, nuschuri, mchedruli, Tbilisi 2008, s. 4-7. W gruzińskich źródłach czytamy, że najstarszy odkryty tekst napisany w alfabecie asomtawrulskim, pochodzi z lat 361-382. W roku 1984 w małej wiosce Dawati znaleziono kamienne stele. Pomiędzy wyrzeźbionymi obrazami św. Michała i św. Gabriela wykryto litery alfabetu asomtawruli które zdaniem archeologów pochodzą z IV wieku (Putkaradze 2006, 8...

ბელარუსია - ჩემი შთაბეჭდილებები

ჩემი ევროპაში ცხოვრების რამოდენიმე წლიანმა გამოცდილებამ მაჩვენა, რომ 1. არასდროს მივდივარ სამოგზაუროდ არანაკლებ ოთხი დღისა; 3. არასდროს მიწევს სასტუმროს დაქირავება, მადლობა ჩემს უცხოელ მეგობრებს! ბელარუსიის შემთხვევაშიც ასე მოხდა. თუმცა რომ არა ჩემი საუკეთესო მეგობარია ანია, ალბათ ამ ქვეყანას არასდროს ვესტუმრებოდი. რატომღაც არასდროს  მიმიწევდა იქითკენ გული, თუნდაც მხოლოდ მისი სახელწოდებიდან გამომდინარე. გარკვეულწილად,  ამ ქვეყნისადმი სტერეოტიპები შარშან, ჩემი პირველი სტუმრობისას დაირღვა, თუმცა ბოლომდე არა. მე, გიომ და გიგამ სააღდგომო მოწვევა მივიღეთ ანიასგან. დიდი ხანი საქართველოში არ ყოფნის გამო, უფრო მეტად მოგვინდა მართლმადიდებლურ ქვეყანაში წასვლა. მგზავრობა თითქმის ერთი დღე გაგვიგრძელდა: კატოვიცე-ვარშავა-ტერასპოლი-ბრესტი. პირველი გაკვირვება საზღვარზე გამოვიწვიეთ, როცა ჩვენ, ქართველებმა, მესაზღვრეებს რუსულის მაგივრად ინგლისურად მივმართეთ. არავის ესმოდა ინგლისური ენა, თუმცა რა გამიკვირდეს, საკუთარი ენა არ იცის მოსახლეობის უმრავლესობამ. გადავედით თუ არა საზღვარზე, ...