Supra (uczta) i sadgerzelo (toast) to niezwykle ciekawe formy wyrażania myśli i poglądów. Pozwoliły one na przechowanie tradycji narodu gruzińskiego, który choć tak mały, potrafił nawet w obliczu trudnej sytuacji politycznej zachować swoją tradycje, kulturę i alfabet. Supra zrodziła się jako kompensacja stylu życia, który wówczas pod rządami obcego mocarstwa był niemożliwy [2] . W mentalności rodowitego Gruzina istnieje przekonanie o rodzimości wielu tradycji, które jednak w wielu przypadkach okazuje się błędne. Pewne tradycje, które celebrujemy, wcale nie wywodzą się z terenów Gruzji. Prawie wszyscy zdobywcy, i nie-Gruzini, wnosili tu własne kulturowe dziedzictwo. Z kilkunastu lat badań historyków i etnografów wynika, że gruzińskie tradycje (nie tylko supry, ale i pozostałe) zawierają w sobie elementy wielu innych kultur, m.in. kaukaskiej, mongolskiej, arabskiej, tureckiej, irańskiej, urartul, tradycji scytyjskich i kimerlskich. Praktycznie nie było najeźdźcy, k...
Kultura, tradycja, historia, język... z perspektywy Gruzinki mieszkającej w Polsce